Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
dochodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dochodzićdzę, dochodzićdzi, dochodzićchodź {{/stl 8}}– dojść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, dochodzićjdę, dochodzićjdzie, dojdź, doszedł, doszła, doszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
dziura — 1. Ktoś (jest) potrzebny, coś (jest) potrzebne jak dziura w moście «jakaś osoba lub rzecz jest zupełnie niepotrzebna»: Obrzydliwe, wstrętne Francuzisko! Potrzebny on nam tutaj jak dziura w moście! J. Iwaszkiewicz, Pasieka. 2. Nie będzie dziury w… … Słownik frazeologiczny
schlać się — posp. Schlać się jak bela, jak bydlak, jak bydlę, jak świnia itp. «bardzo się upić, upić się do utraty przytomności»: Znowu schlał się jak świnia, ledwo doszedł do domu (...). Roz tel 1996 … Słownik frazeologiczny
zabezpieczyć — sobie tyły, odwrót «zostawić sobie możliwość wycofania się z czegoś, przygotować sobie coś na wypadek niepowodzenia jakiegoś przedsięwzięcia»: Gombrowicz zajrzał do swoich książek i doszedł do wniosku, że jednak... że należy zabezpieczyć sobie… … Słownik frazeologiczny
zabezpieczać — Zabezpieczyć sobie tyły, odwrót «zostawić sobie możliwość wycofania się z czegoś, przygotować sobie coś na wypadek niepowodzenia jakiegoś przedsięwzięcia»: Gombrowicz zajrzał do swoich książek i doszedł do wniosku, że jednak... że należy… … Słownik frazeologiczny
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
dama — ż IV, CMs. damamie; lm D. dam 1. «kobieta wytworna, wyróżniająca się elegancją i znajomością konwenansów towarzyskich; także uprzejmie lub żartobliwie o kobiecie; dawniej: kobieta należąca do wyższego stanu» Światowa, wielka, wykwintna dama. Dama … Słownik języka polskiego
finalista — I m odm. jak ż IV, CMs. finalistaiście; lm M. finalistaiści, DB. finalistatów «zawodnik, który doszedł do finału w rozgrywkach sportowych, konkursie, teleturnieju zwyciężając w poprzednich rozgrywkach, etapach» Finaliści olimpiady. II m odm. jak… … Słownik języka polskiego
ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… … Słownik języka polskiego
